بررسی آسیب های شبکیه به دنبال مصرف کلروکین براساس یافته های پریمتری در ۵۲ بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید با یافته های فوندوسکوپی طبیعی که به بیمارستان اکرم(ص) مراجعه کرده بودند

کلروکین و داروی مشابه آن هیدروکسی کلروکین داروهای ضد مالاریا و از جمله داروهای ضد روماتیسم با اثر آهسته هستند. یکی از مهم ترین عوارض این داروها، آسیب شبکیه به دنبال مصرف آن ها است. روش های مختلفی به منظور تشخیص زودرس این گونه آسیب ها به کار گرفته شده است اما اختلاف نظر در این مورد فراوان می باشد. این مطالعه کوششی برای تشخیص زودرس آسیب شبکیه به دنبال مصرف کلروکین با استفاده از پریمتری 2 تا 10 درجه مرکزی و بررسی عوامل تأثیرگذار بر پریمتری بوده است. این مطالعه به صورت مقطعی و آینده نگر با روش نمونه گیری توالی ساده روی 63 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که حداقل 6 ماه پیش از بررسی تحت درمان با کلروکین قرار گرفته و هنوز دارو مصرف می کردند، انجام گردید. بیماران توسط چشم پزشک مورد معاینه قرار گرفتند و فوندوس به روش افتالموسکوپی مستقیم و غیرمستقیم مشاهده شد. بیماران در صورت عدم وجود تغییرات واضح و اختصاصی آسیب شبکیه به دنبال مصرف کلروکین جهت انجام دادن پریمتری ارجاع می شدند. بیست و یک بیمار در فاصله 3 تا 12 ماه از پریمتری اول به طور مجدد تحت پریمتری قرار گرفتند. نتایج پریمتری توسط یک چشم پزشک تفسیر می شد. این مطالعه در تجزیه و تحلیل نهایی، 52 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. از 63 بیمار مطالعه شده 42 بیمار تنها 1 بار پریمتری انجام داده بودند که 30 نفر آن ها(4/71%) پریمتری طبیعی و 12 نفر آن ها(6/28%) پریمتری غیرطبیعی داشتند. از 21 بیماری که حداقل 2 بار پریمتری انجام داده بودند، در 11 بیمار(4/52%) اولین پریمتری طبیعی و در 10 نفر دیگر(6/47%) اولین پریمتری غیرطبیعی بود. از 10 بیماری که اولین پریمتری آن ها غیرطبیعی بود، در 8 بیمار(80%) با وجود ادامه درمان با کلروکین، پریمتری دوم طبیعی گزارش گردید. پریمتری در 2 بیمار(20%) بدتر شده بود که هر دو بیمار دچار کاتاراکت و پیگمانتاسیون قرنیه شده بودند. از 11 بیماری که اولین پریمتری آن ها طبیعی بود در 3 بیمار(3/27%) در حالی که درمان با کلروکین ادامه داشت پریمتری دوم بدتر شد که با توجه به این مطلب، درمان با کلروکین قطع شد. در 8 بیمار دیگر(8/72%) اولین و دومین پریمتری طبیعی بود. در این مطالعه شیوع رتینوپاتی زودرس ناشی از کلروکین 9/5% برآورد گردید و ارتباطی بین دوز تجمعی کلروکین و نتیجه پریمتری وجود نداشت(7/0p>). هم چنین ارتباطی بین دوز روزانه و نتیجه پریمتری به دست نیامد(8/0p>). کاتاراکت نیز به عنوان یک بیماری زمینه ای چشمی به شکل واضحی نتیجه پریمتری را تحت تاثیر قرار می دهد(002/0p<) در حالی که پیگمانتاسیون قرنیه بر نتیجه پریمتری بی تأثیر است(13/0p>) و ارتباطی بین پیگمانتاسیون ماکولا و نتیجه پریمتری وجود ندارد(9/0p>). به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت جهت تشخیص آسیب زودرس شبکیه به دنبال مصرف کلروکین می توان از پریمتری 2 تا 10 درجه مرکزی به عنوان ابزاری کارآمد استفاده کرد اما معاینات چشمی هم زمان و تکرار پریمتری در فاصله زمانی 6 ماه از پریمتری اول جهت تأیید آسیب شبکیه به دنبال مصرف کلروکین ضروری می باشد.